Nieuws

OPROEP NCRV www.ziekdoormijnwerk.nl

November 2013:

Heeft u zelf of kent u  iemand in uw omgeving die door zijn werk latexallergie heeft opgelopen ? Dan kunt ook u meedoen aan het onderzoek van Altijd Wat Monitor van de NCRV.

OPROEP NCRV www.ziekdoormijnwerk.nl

50.000 werknemers worden jaarlijks ziek door hun werk. Dat is een schatting want harde cijfers zijn er niet.

Het nieuwe journalistieke onderzoeksprogramma van de NCRV, Altijd Wat Monitor, gaat zich richten op een probleem dat in ons land veel meer aandacht verdient: beroepsziekten. En daarbij willen wij een beroep doen op uw medewerking.

In ons land worden jaarlijks 50.000 mensen ziek door het werk. Dat is een voorzichtige schatting (RIVM) omdat harde cijfers ontbreken. De melding en registratie van beroepsziekten is gebrekkig. De officiële cijfers (NCvB 2012: 6451) lijken maar een fractie van de werkelijke cijfers. Daarover is vrijwel iedereen het eens.

Nog een getal. In ons land overlijden jaarlijks – opnieuw een schatting – 3000 mensen door hun werk. Als gevolg van onveilige en ongezonde werkomstandigheden. Ter vergelijking:  in 2012 kwamen 650 Nederlanders om in het verkeer. Aan de verkeersveiligheid wordt de allerhoogste prioriteit gegeven, aan het aanpakken van beroepsziekten niet, zo lijkt het.

Hoe kan dat? De Altijd Wat Monitor wil dat onderzoeken. Waarom krijgt de aanpak van beroepsziekten geen hogere prioriteit? Waarom worden werknemers die ziek of zelfs arbeidsongeschikt zijn geraakt, vaak aan hun lot overgelaten? En als de echte cijfers veel hoger liggen, waarom wordt dan niet veel meer gemeld?

Wat is er mis met de aanpak van beroepsziekten in Nederland, zeker als we dat afzetten tegen het buitenland? Daar zijn de officiële cijfers vaak  realistischer en is de aanpak veel voortvarender. Waarom ligt de bedrijfsarts, die een spilfunctie zou moeten hebben bij het aanpakken van beroepsziekten, zo onder vuur? Waarom melden zij niet veel vaker beroepsziekten? Hoe vaak gebeurt het dat een bedrijfsarts onder druk ongezonde en onveilige arbeidsomstandigheden niet meldt? Of niet alles kan doen om een zieke werknemer echt verder te helpen?

Kortom, waar loopt het spaak in ons systeem? Wij willen dat uitzoeken, mede aan de hand van uw ervaringen. Wat is uw verhaal, wat zit u dwars? Heeft u voor moeilijke dilemma’s gestaan, in gewetensnood verkeerd, bent u (zwaar) onder druk gezet? Of heeft u voorbeelden van hoe het ook kan?
Meld het ons, desnoods anoniem, op: www.ziekdoormijnwerk.nl

Resultaten van de vragenlijst Latexallergie 2013

In 2012 is een soortgelijke vragenlijst ingevuld door 70 OK medewerkers uit Vlaanderen
en Nederland tijdens het Surgical Forum (Mölnlycke Health Care). De resultaten van deze vragenlijst rond latexallergie, kunt u hier lezen. https://www.latexallergienederland.nl/allergie-informatie/resultaten-vragenlijst-latexallergie-juli-2012/

Mölnlycke Health Care heeft belangeloos gezorgd dat ook de antwoorden van de 105 compleet ingevulde vragenlijsten op deze site helder in beeld zijn gebracht.

Kijk hier voor de Resultaten vragenlijst latexallergie 2013

 

 

 

 

Herfst: puzzel tijd

In het najaar van 2003 brak bij mij de latexallergie ten volle uit. De tijd die toen volgde maakte dat ik op diverse fronten moest gaan uitzoeken: Hoe ga ik hier mee om? En dat was een heel gepuzzel.

Een van de vragen en dagelijkse terugkerende puzzels gingen over mijn dieet. Na een streng rotatie dieet waardoor ik er achter kwam hoe ik op welke voedingsmiddelen reageerde, brak de tijd aan dat ik recepten ging bedenken. Ik wilde mijn dieet zo vorm geven dat ik mij er ook aan houden kon. Een van de lastigste producten om te laten staan was voor mij brood. Ik was dol op brood en nu moest ik een grote stap terugzetten in mijn broodconsumptie. Dat lekkere diepe- donkere- meergranen, het water loopt me ook nu nog in de mond, moest ik echt laten staan. Door ervaring weet ik nu dat ik gemiddeld twee keer per week brood kan eten. Wit, spelt, zuurdesem, gist. Mixen van deze ingrediënten wissel ik af.

Als lunch eet ik afhankelijk van het seizoen, salades, soepen, groente omeletjes en ook restjes warm eten van de avond ervoor. Dat werkt prima, maar ja soms blijft het verlangen naar iets anders.

Deze herfst is het kookboek Superfood Brood verschenen, geschreven door de arts Saskia van As. Het boek is geschreven voor mensen die geen granen, dus ook geen gluten en tarwe en geen noten kunnen verdragen. Het boek heb ik inmiddels doorgelezen. Het brood wordt gemaakt van groenten en bindmiddelen, de stap voor stap beschreven recepten zijn goed te volgen. Het boek is bovendien zeer informatief en bespreekt allergieën, kruisreactie en het rotatie dieet.

Ook aan de latexallergie wordt aandacht gegeven.

Het leggen van de puzzel kan beginnen. De recepten zijn zo opgesteld dat je voedingsmiddelen waar je allergisch op reageert, kan vervangen voor producten die je wel kan verdragen. Zo kan je in een recept dat tomaat bevat deze vervangen door bessen of courgette. Dat vraagt puzzelen en uitproberen. En dat is nu precies wat ik ga doen. Eventuele nieuwe producten ga ik heel voorzichtig uitproberen. Ervaring leert, deze week zelfs nog, dat te hard van stapel lopen soms een forse allergische aanval op kan roepen.

Wilt u meer weten over het boek, kijk dan op

http://www.superfoodbrood.nl/superfood-brood-kookboek

© Anneke Derksen, oktober 2013

 

Feest aan een zijden draadje

Ooit werkte ik als anesthesiemedewerkster in het ziekenhuis. De bron van mijn latexallergie.
Een van de taken van een anesthesiemedewerker is de menselijke begeleiding voor de operatie. En bij kinderen hadden wij daar iets moois op bedacht. Als de omstandigheden het toelieten, dan bliezen wij voor de ogen van het betraande kindergezichtje, een handschoen op. De handschoen werd als vanzelf een gezicht, met de duim als neus en de vingers werden haren. Even met een stift er ogen en een mond op tekenen en ja hoor, het kindersnoetje lichtte dan blij op bij het zien van deze handschoen ballon. De operatie was even vergeten. Ons doel was bereikt…..Vaak denk ik hier nog aan terug. Het opblazen van de gepoederde latexballon die soms ook nog eens leeg liep tussen door. Al het onzichtbare poeder in de lucht spuitend…..

Zomer 2013…

Ik ben uitgenodigd voor een verjaardag en de familie van de jarige is druk met de voorbereiding. Ze hebben een leuk idee. De gasten worden uitgenodigd om een actie te bedenken om voor de jarige te doen. Deze actie schrijf je op een kaartje, het kaartje, waar ook het adres van de jarige op staat, wordt op het feest aan een ballon gehangen en vervolgens worden de ballonnen opgelaten. Als de eerlijk vinder het kaartje opstuurt, dan mag jij de actie uitvoeren.
Wat een leuk idee, het is zomer, een buitenfeest, dus dat gaat goed komen. De dag zelf stroomt de regen uit de lucht. En ik weet…als al die ballonnen in de kamer worden opgeblazen en opgehangen, dan kan ik omkeren. Latexallergie en ballonnen gaat niet samen. Bij mij zeker niet, weet ik uit ervaring.
Er zit dus niks anders op dan contact te zoeken met de dochter van de jarige. Jazeker, de ballonnen worden binnen op gehangen, dat is wel het plan. Gelukkig voor mij is ze net zo’n schat als haar moeder en ze gaat op zoek naar een oplossing zodat ik wel kan komen. De oplossing is een partytent buiten waar de ballonnen worden opgeblazen en onder komen te hangen. En zo kan ik toch veilig naar deze verjaardag.
Dit voorval zet mij aan het denken, want er is ook nog een bruiloft in augustus waarvoor ik ben uitgenodigd. Ik had net een mail gekregen of ik eventuele diëten en allergieën wil doorgeven.
Natuurlijk doe ik dat, want zeker op dit soort feesten werken de koks vaak met latex handschoenen aan. Dus het zal niet de eerste- en ook niet de laatste keer zijn dat ik mijn eigen maaltje meeneem.
Dat is het probleem niet. Maar….stel je nou toch voor dat ook zij bedenken dat ze de feestzaal vol ballonnen gaan hangen. Deze vraag stel ik nu ook maar voor de zekerheid in de mail.
Ze hoeven het voor mij niet te laten, maar dan weet ik het graag van te voren. Als ik moet kiezen voor een feest of voor een aanval van latexallergie dan is die keus voor mij heel makkelijk: en zo hangt ook dit feest aan een zijden draadje.

© Anneke Derksen, juni 2013

 

Dokter, wat doet u nu?!

Deze week las ik de krant dat er een boek is uitgekomen. Dokter wat doet u nu?! Geschreven door  Youngson & Schott. Er valt aldus de krant o.a. in te lezen dat het voorkomen van de vaak dodelijke kraamvrouwenkoorts is getraineerd door onbenullen. Semmelweiss had omstreeks 1850 al door waar de oorzaak lag van deze koorts. Hij werd weggehoond en jaren- en talloze doden later, kreeg hij gelijk.

Ik lees dit en zie de parallel met latexallergie en het gebruik van latex(poeder)handschoenen.
Al in 1947 werd deze allergie gezien en in de jaren 90 volgden er alarmerende berichten. Latexallergie patiënten kunnen behalve heel ziek worden, ook sterven aan de gevolgen van deze allergie. Niet zo massaal als bij kraamvrouwen koorts. Maar toch, er sterven mensen aan deze allergie….
Sinds 1998 is latexallergie een beroepsziekte die voornamelijk voorkomt bij medewerkers in de zorgsector en het lijkt er op dat ook hier “onbenullen de zaak traineren” .
Je kan en mag in de zorgsector niet meer spreken van onwetendheid. Het is niet onbenullig, maar ronduit onzorgvuldig als je in deze sector nog latex(poeder) handschoenen gebruikt. Dat de latexallergie zich ook verspreidt onder mensen die niet in de gezondheidszorg werkzaam zijn (geweest) of tot andere risico groepen behoren, is een verontrustende ontwikkeling.
In de horeca en de kinderopvang bijvoorbeeld, worden latexhandschoenen gebruikt. In deze sectoren kan je voor een groot deel praten over onwetendheid, maar ook over onverschilligheid.
In Duitsland is het gebruik van de gepoederde latexhandschoenen sinds 1997 verboden en het aantal gevallen van de latex allergie is daar met 83.6 % procent afgenomen.
Wat maakt dat de overheid hier in Nederland geen stappen neemt terwijl zij heel goed op de hoogte is van de gevolgen van het gebruik van deze handschoenen?
Wie het weet mag het zeggen. Ik moet er helaas van uitgaan dat het nog een tijdje gaat duren voordat er regelgeving komt. Want: Hoe is dat met de asbest gegaan? Hoe is het nu met de vergiftigingen in vliegtuigen? Er wordt nog al wat onder de pet gehouden.
Dus hierbij een oproep aan ieder die een ander met latexhandschoenen ziet werken. Vraag in dat geval:

Dokter, buurman, tandarts, visman, ober, serveerster, juffrouw, leidster , etc. etc…. Wat doet u nu?????

© Anneke Derksen, mei 2013

 

Scroll to top