Maar mogen we straks zelf nog kiezen? Het is een actuele vraag.
De mogelijke gevolgen van alleen al het stellen van deze vraag dringen meer en meer tot mij door. Zou het echt zover komen dat ik op een dag deze keuze niet meer zelf mag maken?
Terug in de tijd. Ik ga naar een academisch ziekenhuis om te laten onderzoeken of ik echt latexallergie heb. Klopt, de keuze voor dit ziekenhuis heb ik, na mijzelf goed te hebben laten voorlichten, zelf gemaakt. Kom ik bij de arts die de legendarische woorden spreekt: We nemen u een dagje op de intensive care op, schudden een latexgepoederde handschoen boven u uit en dan zien we wel of u de shock in gaat. En als dat zo is, dan halen we u er wel weer uit. Echt waar gebeurd! Natuurlijk heb ik dit geweigerd en heb ik om een andere arts gevraagd* Dit is een voorbeeld van een verkeerde keuze, maar wel een die ik zelf heb gemaakt en bij kon stellen. Ik kan mij toch niet voorstellen dat ik in de toekomst wordt verwezen naar die arts in dat ziekenhuis?!.
Ander voorbeeld: de tandarts. De praktijk waar ik was, wordt overgenomen. Ik vraag om een intake gesprek i.v.m. de latexallergie. De arts die mij te woord staat vertelt mij vol overtuiging dat ze alles weet van latexallergie, dat ik veilig ben in hun praktijk en dat….terwijl duidelijk zichtbaar de gepoederde latexhandschoenen in deze werkruimte liggen. Ik reis nu met plezier twee uur heen en terug naar een tandartsenpraktijk die wel weet wat (latex)allergie is. Ik moet er toch niet aan denken dat de zorgverzekeraar bepaalt naar welke tandarts ik moet.
Iedereen mag de ruimte , de vrijheid hebben om zo goed als mogelijk keuzes maken in zijn leven.
Het bewust worden van de stappen in het keuze proces (bewust worden dat je een keuze moet maken, accepteren van de keuze onzekerheid, vrijblijvend op zoek gaan, vergelijken , beslissen en uiteindelijk de keuze uitvoeren ) helpt , zoals ik in mijn dagelijks leven en in mijn werk als levens- en loopbaancoach ervaar, hierbij heel goed. Als je deze stappen bewust neemt, kan je vanuit je ‘eigen-wijs-heid’ keuzes maken. Een eigen keuze kan dan zijn dat je zelf een instelling of arts kiest, of dat je op de informatie en aanwijzing van een ander af gaat. Het gaat erom dat je zelf kiest.
De keuze voor zorginstelling of arts, die blijft wat mij betreft bij mijzelf.

© Anneke Derksen, april 2014
*Zie ook het boek: “Tussen de schuifdeuren van de Eerste Hulp”

Het is maandag ochtend als de telefoon gaat. Vriendin belt en vertelt dat haar zoon tot twee keer toe op de spoedeisende hulp terecht is gekomen na het eten van ananas.
De eerste keer had hij er lekker van zitten smullen toen opeens zijn keel dicht ging zitten. Zijn ouders waren in de buurt, dus die konden hem snel naar het ziekenhuis brengen. Gelukkig liep dit goed af en was hij bijtijds in het ziekenhuis.
De tweede keer was hij gezellig uit eten met vrienden. Niets vermoedend at hij de lekkere saus tot hij opnieuw zijn keel voelde zwellen. Ober, wat zit er in deze saus? Eh, ananas meneer.
Dit keer waren zijn vrienden in de buurt en konden zij hem naar het ziekenhuis brengen.
Ook dit liep goed af , maar de vraag bleef: hoe kom ik opeens aan een ananas allergie en heeft dit kruisreacties met andere voeding ?
Het eerste wat bij mij opkwam is latex. Ananas heeft een kruisovergevoeligheid met latex. Heeft hij latexallergie? Verhalen uit de praktijk hebben mij inmiddels geleerd dat latexallergie ook meer en meer voorkomt bij mensen die niet met latexhandschoenen werken. Waarschijnlijk omdat ze veel meer worden in gezet in o.a. horeca, kinderopvang , etc. etc.
Het verhaal wordt een week later vervolgd: Zijn collega krijgt heftige allergieverschijnselen op het werk en wordt afgevoerd naar het ziekenhuis.
Ik vraag: staat er soms een ficus benjamin op kantoor? Ik vraag dit omdat ficus benjamin , de rubberboom, ook een reactie kan geven bij latexallergie. De stof op de blaadjes dwarrelt rond, je ademt het in en daar kan je, in ieder geval als je een latexallergie hebt , op reageren. En jazeker , er staan twee hele grote en ze zijn heel mooi. Ik adviseer om die planten, door een ander, buiten te laten zetten en de boel goed te luchten. Mocht je met een latexallergie te maken hebben, dan haal je die trigger tenminste weg.
Weer een paar weken later. Vriendin belt mij om te vertellen dat haar zoon inderdaad een latexallergie heeft. Gelukkig dat hij het nu weet, want nu kan hij zich informeren en er rekening mee houden.
Wat betreft zijn collega, dat vertelt dit verhaal verder niet. Ik hoop dat hij er ook achter komt wat de allergische reactie heeft veroorzaakt.
Opnieuw verwijs ik naar het voorwoord, geschreven door Drs. S. van As, van mijn boek ‘Tussen de schuifdeuren van de Eerste Hulp’: ”Een huidtest of bloedonderzoek kan de allergie bevestigen. Men moet er echter rekening mee houden dat deze testen niet altijd positief uitvallen. Zelf gerapporteerde klachten zijn van belang, zo is een fruit- en groente allergie in de meeste gevallen kenmerkend voor een latexallergie” .

© Anneke Derksen, april 2014